แค่ไม่อยากให้ "โรงเรียนคุณธรรม จริยธรรม" เป็นเพียงความทรงจำที่ดี ตอนที่ 5 "คุณธรรมต้นทุน"

“เรื่องราวประสบการณ์ของนักเรียนมัธยมที่ได้ร่วมโครงการโรงเรียนคุณธรรรม ผู้ซึ่งนำมาการเปลี่ยนแปลงในสู่โรงเรียน ผ่านกิจกรรมการค้นหาคุณธรรมต้นทุนร่วมกัน”

ตอนที่ 5 "คุณธรรมต้นทุน"

การพัฒนาโรงเรียนคุณธรรมต้นแบบ

คณะทำงานต้องลงพื้นที่ เพื่อติดตามความก้าวหน้าในการขับเคลื่อนโครงการอย่างต่อเนื่อง 

ลงพื้นที่ครั้งนี้ ผมได้มีโอกาสเจอน้องเมย์ นักเรียนชั้น ม.2 เลยขอนั่งคุยกับน้อง ผมบอกน้องว่าอยากให้น้องเล่าเรื่องการเปลี่ยนแปลงในโรงเรียน น้องเห็นอะไรบ้าง 

 น้องเล่าให้ฟังด้วยท่าทีสุภาพ ว่า “ที่ห้องมีตัวแทนนักเรียนเข้าอบรมในหลักสูตรผู้นำเยาวชนจิตอาสา 2 คน ชื่อ ปลา กับ ต่อ ตอนที่นักเรียนแกนนำกลับมาที่โรงเรียน คุณครูจัดชั่วโมงให้มาถ่ายทอดให้เพื่อนๆ ฟัง เพื่อนๆ ถามว่า ได้อะไรกลับมาบ้าง และจะต้องทำอะไรบ้าง ต่อ บอกกับเพื่อนๆ ว่า ใจเย็นๆ เล่นเกมส์กันก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟัง และก็นำเพื่อนๆ เล่นเกมส์ โดยมีปลาเป็นผู้ช่วย เมย์เข้าใจว่าน่าจะเป็นเกมส์ที่ ต่อ ได้มาจากหลักสูตรที่เข้าอบรม พวกเราสนุกกันมาก หลังจากเล่นเกมส์เสร็จ ต่อ ก็ถามเพื่อนๆ ว่ารู้สึกอย่างไร และได้เรียนรู้อะไรจากการเล่นเกมส์นี้บ้าง เมื่อเพื่อนๆ ตอบแล้ว ต่อ สรุปให้เพื่อนๆ ฟังว่าการมีส่วนร่วมมีความสำคัญ งานที่จะทำต่อไปนี้ จะเป็นโครงงานคุณธรรมที่ทำทั้งห้องเรียน ต้องใช้การมีส่วนร่วมของเพื่อนๆ ไม่เช่นนั้นงานก็ไม่สำเร็จ ต่อ เสนอให้เพื่อนๆ คัดเลือกคุณธรรมที่จะนำมาใช้ในการทำโครงงานคุณธรรม เพื่อนๆ เห็นชอบร่วมกันเลือกคุณธรรม เรื่อง ความรับผิดชอบ และเสนอให้ทำโครงงานเกี่ยวกับความรับผิดชอบในการวางกระเป๋า รองเท้า และการเดินแถวเข้าห้องเรียน ผลปรากฏว่า เพื่อนในรุ่นเดียวกัน มาเห็นว่าทำไมห้องนี้ เป็นระเบียบเรียบร้อยจัง หลายๆ ห้อง เริ่มทำตาม คุณครูเริ่มชื่นชม ผู้อำนวยการเริ่มพูดหน้าเสาธงเรื่องการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น รุ่นพี่ รุ่นน้อง ที่เป็นแกนนำก็มาตกลงกัน สุดท้ายก็ทำทั้งโรงเรียน 

ผมฟังน้องเมย์เล่าด้วยความสุขใจ จริงๆ ผมอยากจะบอกน้องเมย์ว่า เจ้าต่อเนี่ยะนะ ผมจำน้องคนนี้ได้แม่น เพราะวิทยากรทุกคนยกให้เป็นลูกผม ในช่วงของการอบรมเจ้าต่อ จะกระโดดไปกระโดดมาจากกลุ่มนั้นไปกลุ่มนี้ วิทยากรก็บอกว่าให้ผมไปจัดการ 

ช่วงพัก ผมจึงเรียกเจ้าต่อมาคุย ถามว่าทำไม วิ่งไปกลุ่มนั้นกลุ่มนี้ ไม่ฟังที่วิทยากรสอนให้เข้าใจ 

คำตอบเจ้าต่อน่ารักมาก เค้าบอกว่าตัวเค้าเข้าใจที่วิทยากรสอน แต่เค้าเป็นห่วงเพื่อน กลัวเพื่อนๆ ไม่เข้าใจที่วิทยากรสอน จึงต้องคอยวิ่งไปอธิบายให้เพื่อนๆ ฟัง 

ผมฟังสิ่งที่เจ้าต่อบอก ผมว่าผมเข้าใจในความปรารถนาดีของเด็กคนนี้เลยนะ แต่ผมก็ต้องบอกเจ้าต่อว่าต่อต้องอยู่ในกลุ่มก่อนนะ 

เจ้าต่อพยักหน้า บอก “ครับ” 

หลังจากนั้นสิ่งที่ทุกคนเห็น ก็คือ เจ้าต่อจะรับอาสาวิทยากรเอากระดาษไปแจกบ้าง ดินสอสีบ้าง ปากกาบ้าง สารพัดจะไปแจก เจ้าต่อทำหมด เพื่อที่จะไปอธิบายให้พี่ เพื่อน น้องฟัง เอากะต่อสิ 5555 จิตอาสาจริงๆ 

กลับมาที่น้องเมย์ ผมถามน้องเมย์ว่า หลังจากที่ทำโครงงานนี้แล้ว น้องเมย์มีพฤติกรรมอะไรที่เปลี่ยนไปบ้าง น้องเมย์ตอบว่า พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปไม่ได้เปลี่ยนแต่เมย์ เพื่อนทั้งห้อง ทั้งโรงเรียนทุกคนมีความรับผิดชอบ มีวินัย และมีความเป็นระเบียบมากขึ้นจากแต่ก่อน 

ผมขอบคุณน้องเมย์ที่ได้เล่าเรื่องดีๆ ให้ฟัง และไม่รบกวนน้องที่จะต้องขึ้นไปเรียนต่อ 

เท่าที่ผมและคณะได้เดินดู นั่งสังเกต โรงเรียนนี้เริ่มเปลี่ยนแปลงแล้วจริงๆ

“ความทรงจำที่ดี รึจะสู้ ตัวอักษรที่เลือนราง”

-นิรนาม-