แค่ไม่อยากให้ "โรงเรียนคุณธรรม จริยธรรม" เป็นเพียงความทรงจำที่ดี ตอนที่ 1 "จุดเริ่มต้น"

“จุดเริ่มต้นที่ดี มาจากการสร้างการมีส่วนร่วมของคนภายในโรงเรียนให้เกิดขึ้น โดยไม่ต้องบังคับให้ทำ แต่ให้เห็นเป้าหมายที่จะไปร่วมกัน” 

ตอนที่ 1 "จุดเริ่มต้น"

การพัฒนาโรงเรียนคุณธรรมต้นแบบ

ย้อนกลับไป เมื่อ 10 ปี ที่ผ่านมา ในขณะที่ผมนั่งทำงานอยู่ในมุมเล็กๆของสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดิน ท่านประธานผู้ตรวจการแผ่นดินสมัยนั้น ท่านเมตตาเดินเข้ามาหาผม แล้วกล่าวกับผมว่า 

“ผมอยากให้คุณมาช่วยงานเรื่องการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมในโรงเรียน”

ผมลุกขึ้นยืนต้อนรับท่านด้วยความสุภาพ แล้วกราบเรียนไปว่า 

“ผมยินดี และขออนุญาตท่านลงพื้นที่เพื่อศึกษาข้อมูลก่อน” 

ท่านกล่าวขอบคุณ และกล่าวสั้นๆ ด้วยความเมตตาว่า 

“ผมอนุญาต” 

ผมได้มีโอกาสลงพื้นที่ โรงเรียนบางมูลนากภูมิวิทยาคม อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร ในสมัยนั้นโรงเรียนมีครูประมาณ 160 คน ท่าน ผู้อำนวยการโรงเรียนท่านได้เชิญคุณครูทุกท่านมารวมกันในห้องประชุมและได้กล่าวถึงวัตถุประสงค์ที่ผมได้มาในวันนี้ และได้เชิญผมให้พูดกับคุณครู

เมื่อผมได้มีโอกาสพูดกับคุณครู ผมสวัสดีคุณครูและทักทายด้วยคำถามแรก ว่า 

“คุณครูคิดว่า “คนข้างนอกโรงเรียนมองเราอย่างไร” 

ผมเปิดโอกาสให้คุณครูได้แสดงความคิดเห็น เมื่อคำตอบผ่านไปประมาณสัก 5 คำตอบ

ผมถามคำถามที่ 2  

“แล้วคนข้างในมองโรงเรียนเป็นอย่างไร” 

เหมือนเดิมผมเปิดโอกาสให้คุณครูได้แสดงความคิดเห็น เมื่อคำตอบผ่านไปประมาณสัก 5 คำตอบ 

ผมถามคำถามสุดท้าย 

“อะไรคือเอกลักษณ์ที่คนข้างในและคนข้างนอกเห็นเหมือนกัน” 

คำตอบครั้งนี้ ผมเห็นได้ชัดเลยว่ากลุ่มครูได้แบ่งออกเป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ

ผมจึงขอเปลี่ยนคำถามใหม่ 

“เด็กโรงเรียนภูมิฯ มีคุณธรรมอะไรที่คนข้างในและคนข้างนอกเห็นเหมือนกัน” 

ไม่ว่าคำตอบจะออกมาอย่างไร วันนั้น มันคือ “ต้นทุนคุณธรรม” อันเป็นเป้าหมายสำคัญที่เราจะนำมาใช้ในการระเบิดจากข้างใน สุดท้ายผมขอให้คุณครูทุกท่านได้แสดงความรู้สึกต่อการรวมกันในครั้งนี้ มีคุณครูท่านหนึ่งยกมือขึ้นขอพูดคนแรก คุณครูท่านนี้เท่าที่ผมสังเกต ท่านนั่งฟังมานานแล้ว ให้ทำอะไรก็ทำ ให้รวมกลุ่มก็รวม แต่ท่านไม่พูด เมื่อท่านขอพูดทุกคนจึงให้ความสนใจ 

“ผมเป็นครูมาตั้งนาน ก็พึงจะเคยเห็นวิธีการเชิญชวนให้อยากเข้าร่วมโครงการแบบไม่สั่งการมาจากข้างบน ผมไม่รู้ว่าสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดินจะทำอะไรต่อไป แต่ผมยินดีให้ความร่วมมือ” 

การแสดงความรู้สึกของคุณครูท่านนี้ ทำให้ผมได้โอกาสที่จะถามคุณครูทุกท่าน ก่อนจบการประชุมว่า

“ถ้าจะทำโรงเรียนคุณธรรมต้นแบบที่นี่ คุณครูคิดว่าอย่างไร” 

 ผมว่านี่คือจุดเริ่มต้นการพัฒนา “โรงเรียนคุณธรรมต้นแบบ”

“ความทรงจำที่ดี รึจะสู้ ตัวอักษรที่เลือนราง”

-นิรนาม-