วิธีเยียวยาจิตใจของพ่อแม่ เมื่อลูกไม่ได้ดั่งใจหวัง

มนุษย์เรานั้นอยู่ได้ด้วยความหวังค่ะ แต่ความหวังก็เหมือนทุกเรื่อง มีสมหวังและผิดหวัง ถึงแม้เราจะรู้และเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่ก็มีหลายครั้งที่เราทำใจไม่ได้ โดยเฉพาะกับการที่คนเป็นพ่อแม่ หวังกับลูกไว้มาก แต่มีเรื่องผิดหวังเข้ามาตลอด เราจะทำใจอย่างไร ปรับความรู้สึกอย่างไร เพื่อให้อยู่กับภาวะนี้ได้ เมื่อลูกไม่ได้ดั่งใจหวัง มาฝากกันค่ะ 

ยอมรับและตั้งสติ เป็นที่พึ่งให้ลูก

เมื่อเกิดความผิดหวัง ไม่เพียงแค่คุณพ่อคุณแม่ที่ผิดหวังค่ะ แต่ลูกเขาก็เศร้าเสียใจกับความหวังครั้งนั้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่ต้องทำให้ได้คือการ “ยอมรับ” เสียก่อน จากนั้นคุณพ่อคุณแม่ต้องเป็นที่พึ่งและเข้มแข็งให้มากๆ ค่ะ 

ความผิดหวังนั้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียนหรือเรื่องพฤติกรรมของลูก ส่วนหนึ่งเราต้องยอมรับก่อน ว่าคุณพ่อคุณแม่เองก็มีส่วนทำให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น ไม่ว่าเป็นเรื่องเวลาที่เราอาจจะมีให้ลูกไม่พอ เรื่องของการเลี้ยงดูที่อาจจะมองข้ามปัญหาอะไรไป การยอมรับนี้ไม่ใช่การโทษตัวเองนะคะ แต่มันทำให้เราเรียนรู้ และปรับปรุงเพื่อไม่ทำให้เกิดปัญหาซ้ำเดิมขึ้นมาอีก

เราขอให้คุณพ่อคุณแม่ลองมองปัญหาที่เกิดขึ้น จากคนภายนอกดูบ้าง ปัญหานั้นอาจจะชัดเจนขึ้น เหมือนเวลาเราให้คำปรึกษาคนอื่นน่ะค่ะ เราตอบง่ายเชียวเพราะนั่นไม่ใช่เรื่องของเรา คราวนี้เราจึงอยากให้คุณพ่อคุณแม่ลองทำตัวเป็นคนนอกดูบ้าง ปัญหานี้อาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่มากขนาดที่เราคิดก็ได้ค่ะ

มองหาแง่มุมดีๆ

เคยได้ยินคำว่า “สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ” ไหมคะ? เราอยากให้คุณพ่อคุณแม่ ลองมองหาข้อดีที่เกิดขึ้นนี้ดูค่ะ พูดง่ายแต่ทำยากมากค่ะ เพราะในช่วงที่เราผิดหวังก็จะมีแต่เรื่องแย่ๆ เต็มไปหมด เราแทบจะมองหาข้อดีไม่ได้เลย ซึ่งเราก็ไม่ได้เร่งรัดว่าต้องรีบหามันให้เจอนะคะ 

เราเชื่อว่า “เวลา” จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น อย่างน้อยๆ ก็ช่วยให้เราใช้ชีวิตช้าลง อยู่กับตัวเองอย่างมีสติมากขึ้น เพื่อตั้งรับกับภาวะผิดหวังนี้ และมองว่าเมื่อมีสมหวัง ก็ต้องมีผิดหวังได้ เป็นเรื่องธรรมดา

พูดคุยกับใครสักคน 

เราแนะนำให้หาผู้ที่พร้อมจะรับฟังคุณพ่อคุณแม่สักคนค่ะ เราเข้าใจดีว่าเมื่อเกิดความผิดหวัง ก็จะตามมาด้วยความเครียด อย่าเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวค่ะ ลองหาใครสักคนที่พร้อมจะรับฟังอย่างเข้าใจ แล้วปรึกษาพูดคุย จะช่วยลดแรงกดดันจากความผิดหวังนั้นลงได้ค่ะ 

ที่สำคัญคุณพ่อคุณแม่ อาจจะได้เปิดมุมมองใหม่ๆ จากคนนอกอีกด้วย บางครั้งปัญหาที่เราคิดว่าใหญ่โต และเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาๆ ที่บ้านอื่นๆ ก็พบเจอกันได้ ก็เป็นได้นะคะ 

ความหวังนั้นเป็นของใครกันแน่?

เมื่อลูกไม่ได้ดั่งใจหวัง เราต้องกลับมาหาสาเหตุก่อน ว่าการที่เราผิดหวังกับลูกนั้น เกิดจากการที่เราหวังให้เขาเป็นอย่างที่เราต้องการมากไปหรือเปล่า? มากจนลืมมองไปว่าแท้จริงแล้วลูกอยากเป็นอะไร อยากเรียนที่ไหน? หรืออยากทำอะไรกันแน่?

หลายครั้งเราพบว่าความหวังนั้นไม่ใช่ของลูกค่ะ แต่เป็นความหวังของคุณพ่อคุณแม่เองมากกว่า อยากให้ลูกติดโรงเรียนนี้เพราะตอนเด็กๆ เราไม่ได้เรียน อยากให้ลูกเรียนในสายที่ตัวเองเคยอยากเรียน อยากให้ลูกได้ทำในสิ่งที่เราพลาดไปเมื่อยังเด็ก 

คุณพ่อคุณแม่เป็นแบบนี้อยู่หรือเปล่าคะ? ถ้ายอมรับในจุดนี้ได้ เราต้องยอมทิ้งความหวังนั้นเสียค่ะ เอาลูกเป็นตัวตั้ง เราก็ไปต่อได้ค่ะ ด้วยการกลับมามองความต้องการของลูกบ้าง และส่งเสริมให้เขาได้เป็นดั่งหวัง 

ก้าวต่อไป

ภาษาวัยรุ่นคือ คุณพ่อคุณแม่ต้อง “มูฟออน” ให้ไวค่ะ ที่สำคัญอย่า “มูฟออนเป็นวงกลม” ด้วยการทำสิ่งเดิมๆ ซ้ำไปอีกเพราะมันไม่มีประโยชน์เลยที่เราจะแก้ปัญหาเดิม ด้วยวิธีเดิม ซึ่งไม่ได้ผล 

 คิดเสียว่าความผิดหวังครั้งนี้นั้นเกิดขึ้นแล้ว และไม่มีใครสามารถไปแก้ไขอดีตได้ เราทำได้เพียงแค่ยอมรับ และเรียนรู้จากมันเท่านั้น การจมอยู่กับความผิดหวังย่อมไม่ก่อให้เกิดประโยชน์  การก้าวไปข้างหน้าต่างหากที่จะช่วยให้เราหลุดพ้นจากความผิดหวังนั้นๆ ได้ค่ะ