ศิษย์เก่าเล่าเรื่องรุ่งอรุณ - วนา ภูษิตาศัย RA16

ศิษย์เก่าเล่าเรื่องรุ่งอรุณ ลูกแตง-วนา ภูษิตาศัย ศิษย์เก่ารุ่งอรุณ รุ่นที่ 16 (RA16) ปัจจุบันศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เราตั้งใจเรียน แต่ว่าเราไม่รู้ว่าเรียนไปทำไม เป็นคนที่ทำอะไรก็ทำเต็มที่ แล้วก็ใช้เวลากับมันเยอะ ส่วนมากงานก็จะค่อนข้างออกมาคนอื่นก็จะมองว่าดี ซึ่งบางครั้งมันทำให้เรายิ่งกลัว กลัวที่จะทำอะไรพลาด ครูเขาเห็นว่าเราเป็นอย่างนี้ ก็จะพยายามโยนอะไรที่ยากให้เรา ตอนนั้นร้องไห้เลยค่ะ เครียดมาก กลัวเฟลมาก เลยโทรไปคุยกับครู ครูก็บอกว่า ครูน่ะเห็นความตั้งใจพยายามของหนู จนถึงจุดนี้แล้ว ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรก็ไม่เป็นไร เพราะว่าครูเห็นความพยายามเราแล้ว จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แค่เป้าหมายที่ออกมาว่าดีหรือไม่ดี แต่มันคือกระบวนการก่อนหน้านั้น แล้วรู้สึกดีใจที่ครูเห็นตรงนี้ของเรา หลังจากนั้นก็เหมือนปลดล็อกตัวเอง เริ่มสบายใจขึ้นรู้สึกขอบคุณครูมากที่ทำให้เรารู้สึกว่า มันไม่ใช่จุดสำคัญนะกับการที่ออกไปแล้วเด๋อๆ ด๋าๆ แต่ว่าเราได้ลอง ก้าวข้ามผ่านความกลัวของตัวเอง หนูรู้สึกว่าสิ่งสำคัญมากคือ นักเรียนต้องมีพื้นที่ในการลองผิดลองถูก เราน่าจะได้ลองทำไรผิดเยอะๆ บ้าง น่าจะมีพื้นที่สำหรับคนที่เฟลบ้าง